වරෙක අහිමි වූ, නැතිනම් සිත් සේ ළං විය නොහැකි ප්‍රේමයය; විටෙක ප්‍රෙමය උත්කර්ශවත් ව සැමරෙන අවස්ථාවන් ය - පුරුද්දා ඇත්තේ බොහෝ විටේ හිමෙන් යට වූ තනිකමක් තුලය ; නැතහොත්, ප්‍රේමයේ ශෘගාරාත්මක උණුසුමක ට පිටස්තර සීත කාලගුණය පරාදය. ප්‍රේමණීය වටපිටාවක, අතරින් පතර විප්‍රලාපී කවියක් ද ඇත්දේයි සිතෙන්නේ, වරෙක මෙම කවි සාමාන්‍ය අරුතින් ඔබ්බට දිවෙන හෙයිනි.
මේ සියළු කාව්‍යයෝ අපි දකිනුයේ ඡායාරූපයකට vignette ආරකින් එහි රාමු වටපිටාව අඳුරු පැහැකින් තනි කර පෙන්වන කවුළුවක් තුලින් බලන්නක් මෙනි. එනම්, මෙහී පද්‍යයට නගා ඇති බොහෝ පුද්ගලික හැඟීම් සමඟ පාඨකයා පෑහීමට නම්, එවන් අත්දැකීම් ඇය ද පද්‍යාකාරයට සම්ප්‍රේෂණය කල යුතුය. කිම ද, වරෙක, අප කවියා සුළු සිද්ධියක් පවා, තම බස නැමීමේ, තතු වැණීමේ, ශිශිරය වර්ණ ගැන්වීමේ මහඟු හැකියාවේ වරමෙන් පාඨකයාගෙන් වියුක්ත, තමනට ම ලියූ කවි පංති කිහිප පෙළක් ලෙස ද ගෙනහැර දක්වයි. පාඨකයකු බොහෝ විට මෙම කවි පංති අගයන්නේ එහි කවිබස, වර්ණය, හැඟීම් හේතුවෙන් මිස වෙඩිවර්ධනගේ කවියේ කියවෙන තතු වලින් අර්ධයක් හෝ පසක් කරගෙන නොවේය - කිම ද පෙර කීවාක් මෙන් එම අත්දැකීම් පෞද්ගලික ය. මම මීට ආසන්න උදාහරණයක් මට හැකි ලෙස ඊට උදාහරණයකින් සපයන්නම්. Pearl Jam රොක් කණ්ඩයමේ wish list නමින් අපූරු ගීයක් ඔවුන්ගේ Yield ඇල්බමයේ එයි. එම ගීතය ගීත රචකයාගේ අදහස් වලින් මෙලෙස ඇරඹේ.
I wish I was a sacrifice but somehow still lived on
I wish I was a sentimental ornament you hung on"
හරි, ඔහුගේ පැතුම් පරාසයත්, එහි ඉන් අඟවන දේ ද පැහැදිලිය. එහෙත් එම ගීයේ මෙවන් පදයක් ද පසු ව එයි.
"I wish I was the full moon shining off a Camaro's hood" - හද්දෙයින්නේ ඇයි කැමැරෝවක් ම පූර්ණ සඳක් පතිතය ට ? වෙඩර් මෙහි කියන්නේ කුමක් ද ? තතු සෙවූ කල සොයා ගත්තේ, වෙඩර් ගේ එකල බිරිඳගේ මොටර් රිය කැමැරෝවක් බවත්, ඊට පතිත වන සඳුගේ ඡායාවක් ඔහුගේ ආදරයත්, නිවෙසාශ්‍රිත පරිසරයත් වනන බවකි. මෙය සොයන්නෙකුට හැර කිසි විටෙක තෝරා ගත නොහැකි වනු ඇති. වෙඩර් ගේ කැමැරෝ වැණුම සහ වෙඩ්ඩා ගේ අනේක වැණුම් වල සබැඳියාව ඇත්තේ මෙපරිද්දෙනි ( වෙඩර් ලියා ඇත්තේ ගීයට පදවැල් ය - වෙඩ්ඩා දීර්ඝ කවි පංති 32කි; ඒ හැම එකක් ම උක්ත ගීතයට වඩා දිගු පද්‍යයන් ය.) ඉතින් කවි 32ක් පුරා මේ සියළු කවි දීර්ඝව හදාරන්න තරම් කාලයකින් අපි පොහොසත් නැත. එපමණක් නොව, වෙඩර්ගේ කැමැරෝව ගැන සෙවීමෙන් මට ඵලක් නොවූව මුත් මා එම ගීතය රස වින්දා සේ ම, වෙඩිවර්ධන ගේ කවි vignette ආචරණයකින් ම රස විඳීම වඩා ප්‍රඥ්ඥා ගෝචර ය. එසේ ම, මට සිතුනේ, මෙවන් කවි සංග්‍රහයක් ලෙස කියවනු වෙනුවට, ඒ ඒ පංතිය විටෙන් විට කියවීම එම කවි වලට වැඩි සාධාරණයක් ගෙනෙන බවකි. එක් අතකින්, මේ කව් උප ශානරයකට ගොණු කර ගත හැක - ප්‍රේමාන්විත කවි ලෙස. මීට පෙර මා මහත් රස විඳි ප්‍රේමය ගැන වැඩි අවකාශයක් යොමු කල සංග්‍රහයකි, "තෙමි තෙමි ම, මම". එහි කවියා බොහෝ අවංකය; කීමට ඇති බොහෝ දේ කාව්‍යම ලෙස වුව ද, තරමක් ඍජුව පවසා ඇත. එහෙත් වෙඩිවර්ධනගේ ප්‍රේමාන්විත කවි, අපි ට ඔහු ගේ ප්‍රේමයේ, විරහවේ, තනිකමේ අළු පැහැයට බරැති ඡායාරූපයක් ලෙස පෙන්වා ඇත. එම කවි චිත්‍රයේ ය ලස්සන ඇත්තේ. එය ම මනරම් ය. මෙම කවි එක දිගට 4-5 කියවා ගෙන යාම ද වරෙක අපහසුය. තමන් එතරම් ම අවබෝධ කර නොගත්, එහෙත් කවියක් රස විඳි අයෙක්, එම හැඟීමෙන් කාලයක් ගත කරනු විනා එවන් අපැහැදිලි අදහස් ගොන්නක් ( හෙවත් ඊළඟ කවි ) එ මති න් පටවා ගැනීම එතරම් සුදුසු නොවේ. ඒ ආරෙන් මේ කාව්‍ය සංග්‍රහය, දිනකට එක කවි පංතියක් ලෙස මාසයක් හෝ ඊට වැඩි කාලයක් ගෙන කියවීම වඩා උචිත බවකි, මගේ නම් අදහස. මා මාස කිහිපයක් ගෙන මෙම පොත කවරෙන් කවරය කියෙව්වාට, මේ කවි පංති ටික තවම කියවාගෙන නැතැයි සිතේ. එහෙත් මේ තරමින් කියවීම ම අත්දැකිමකි - ඇරත්, වෙඩර් ගේ කැමැරෝ තරම්වත් වෙඩ්ඩාගේ පසු බිම් කතා මට හසු නොවනු ඇත. එහෙත් කවි රසිකාවිඅයන් විඳිය යුතු පොතකි!
සිත් ගත් කවි කොටස් කිහිපයක් මෙලෙස අමුණමි:
ශානරය : කාව්‍ය
No comments:
Post a Comment