යාරා යාත්‍රිකා - සේන තෝරදෙනිය

යාරා යාත්‍රිකා - සේන තෝරදෙනිය
===========================
***

( 2015 දී ප්‍රකාශ වූ නවකථා - 8 )

   සේන තෝරදෙනිය 2015 දී ඕස්ත්‍රේලියාවෙදී එළි දැක්වූ යාර යාත්‍රිකා, මාස ගණණක කාලයක් ගත කොට මෑත දිනෙක කියවා හමාර කලෙමි. නව කථාව පසු කවරයේ සඳහන් වන්නේ එය භ්‍රමණ වෘතාන්ත ගණයට අයත් බවකි.  ලංකාවෙන් ඕස්ත්‍රේලියාවේ  ගොස් පදිංචි වූවන්ගේ ගේ ජීවන රටා මෙම නවකථාවට පදනම වේ.  එහෙත් එම කථා පුවත අභිබවා ඉදිරියට නෙරා ඇත්තේ වික්ටෝරියා ප්‍රාන්තය පිළිබඳ සුවිසල් සංස්කෘතික හා ස්වභාවික චාරිකා විස්තරයකි.  ඕස්ත්‍රේලියාවේ අබොරිජිනීයානු "ඩ්‍රීම්-ටයිම්" චිත්‍රකලාව, අනේක කලාගාර, පුස්තකාල, කෞතුකාගාර, මිදි වතු, චෙරි වතු, එහි නොයිඳුල් වනාන්තර වල  විස්තර ය. මේ සංචාරය කරනුයේ සාමාන්‍ය සංචාරකයකු නොවේ. මේ සංචාරකයා තමන් යනෙන පෙදෙස් ගැන මහත් උනන්දුවෙන් හැදෑරීමකින් ඒ ඒ දුම්රිය මාර්ග, නැවතුම් පොළ  ඇතුළු විස්තර ද උගෙන, ඉතා ලිහිල් බසකින් හා සංයමයකින් ඒ ගැන සටහන් කර ගත්තෙකි. මොහු සංචාරක කප්පිත්තෙකු විය යුතුය. මා යම් හෙයකින් වික්ටෝරියා ජනපදයේ වැසියෙකු නම් මා මේ පොත ඉතා ආදරයෙන් වැළැඳ, මගේ මාර්ගෝපදේශකයා කර ගනු නියතය. එහෙත් බොහෝ විට මා ඕස්ත්‍රේලියාව ට කිසිදා පය නොතබනු ඇත. එවන් පසු බිමක මේ නවකථාව කියවීම, ඉමහත් පරිශ්‍රමයක් යොදා කල යුත්තකි. සැබැවින්ම මේ කෘතියට ඉලක්ක පාඨක පිරිසක් ඇත - ඒ වික්ටෝරියා ජනපද වැසියන් ය. කිමද, පිටු 511 ක් පුරා දිවෙන නවකථාවෙන් අවම වශයෙන් 60%ක් වත් මේ සංචාරක විස්තරය. ඉන් පරිබාහිරව විසිරුණු කථාවක් ද ඇත. ඒ කපිලරත්න, එරන්දති, ඔවුගේ දරුවන්, මිය ගිය කලත්‍රයන් ගේ සහ ඕස්ත්‍රේලියාවේ පදිංචි අන් ශ්‍රි ලාංකිකයින්ගේ ජීවන රටාව ඉළිබඳ උපෙක්ෂක නෙතකින් බැලීම තුලිනි. කපිලරත්න නම් කනවැන්දුම් පුරුෂයා තුලින් දිගැරෙන මෙම කථාන්දරය, ලංකාව ගැන විවේචන වලින් ගහණ ය. එහෙත් ඒ අගතිගාමී ව නොවේ. ඕස්ත්‍රේලියාව ගැන ද විවේචන වලින් යුක්තය - එහෙත් ඒ එහි ප්‍රශංසනීය දෑ නිර්ලෝභීව ප්‍රශංසා කරනා අතර ය. තෝරදෙනිය ගේ දේශපාලන දෘෂ්ඨිය ද ඊට සංකලනය වී ඇත්තේ, කෘතිය ට බරක් නොවන්නට ය. පාඨක අප ට - සමාවන්න - ඉලක්ක පාඨකයින් නොවෙන අප ට - බරක් වන්නේ කපිලරත්නගේ දීර්ඝ ගමන් විස්තර  ය.

කතුවරයා වික්ටෝරියාවේ දුම්රිය ගමන් මාර්ග,  දුම්රිය පොළ වැටි ඇති අයුරු, බස් මාර්ග ආදි බොහෝ දේ ගැන උනන්දු වී ඇත. නිසැකයෙන්ම හේ පරිපූර්ණ සංචාරකයෙකි (කෘතහස්ත ලේඛකයෙකු වීමට අමතරව ). එක් නිදසුනක් පමණක් සෑහේ.

"නොර්ත් මෙල්බර්න් යනු අප්ෆීල්ඩ් මාර්ගයෙත් ක්‍රේගිබර්න් මාර්ගයේත් මංසන්ධියයි. වෙරිබි දක්වා දුම්රිය මාර්ගය බෙදෙන්නේ ෆුට්ස්ක්‍රේවලදීය. ඉන් එහා සන්ෂයින් සිට වැටී ඇත්තේ බෙන්දිගෝ, බැලරැට් ආදි දුරබැහැර කරා ඇදෙන වෙලෝසිටි ලයින් හෙවත් වී ලයින් නම් අධිවේගි දුම්රිය මාර්ගයයි. වෙරිබි මාර්ගය යාරවිල් පසු කොට නිව්පොර්ට් හිදි යළිත් බෙදී එක් මගක් විලියම්ස්ටන් දක්වා වැටෙයි. වෙරිබි හරහා ජීලෝං හා වොර්නම්බූල් දක්වා ඇදෙන වී ලයින් මාර්ගයකි." (90-91 පිටු )

මින් පසක් වන්නේ ලෙඛක තෙමේ කෙතෙරම් නිරීක්ෂනයක යෙදී මේ විස්තර එක්කාසු කොට ඇත්තේ ද යන්න ය. මෙවන් සවිස්තරාත්මක දෑ, කතුවරයාගේ ඉලක්ක පාඨකයන් පවා කැමැත්තෙන් භාර ගනීදෝ යැයි සැකය ( එහෙත් මා වික්ටෝරියා වැසියෙකු ව සිටියා නම්, මේ විස්තර මා උනන්දුවෙන් කියවනු ඇති ).

පරිසර විස්තර:
 "ලොව ඉතා දර්ශනීය වෙරළබඩ මාර්ගයක් වන මහා සමුද්‍ර මාවත ( Great Ocean Road) කිලෝමීටර් තුන්සීයක් දිගින් යුක්ත වේ. නිරිතදිග වෙරළැ ඔස්සේ විහිදෙන මාවත සංචාරක සිත් ලෝලනය කරවයි. වෙරළබඩ නගර සමූහයකි. යුරෝපයේ සිට මේ පෙදෙසටැ ආ ආදි ජනපදවාසීන් දැව, සීල්මසුන් හා තල්මසුන් සොයා පැමිණ ඇත්තේ ගොඩබිරම් චණ්ඩ සයුරු රළ මත්තෙනි. නො-එසේනම් පිවිසුම් මං නොමැති කඳුකරය ඔස්සේ හෝ දුෂ්කර කඳුකර මංතලව් ඔස්සේය. මාර්ගය දිගටම ඇත්තේ නැව්බුන් වෙරළැයි. එය මුහුදු ගමනේ වූ දුෂ්කරතාව කියාපාන එක් සාධකයක් පමණි. (416-417 පිටු )
   මේ මා තෝරාගෙන ඉදිරිපත් කොට ඇත්තේ "ග්‍රේට් ඕෂන් රෝඩ්" නම් වූ පරිච්ඡේදයේ ඇති මනස්කාන්ත විස්තරයකි. මෙවන් මනසේ චිත්‍ර අඳිනා විස්තර තව බොහෝ ය. ඉදින් වික්ටෝරියා වේ වෙසෙන සිංහලයෙකු මෙවන් විස්තර කියවා තමන් වටා ඇති පරිසරය ගැන වඩ වඩාත් අවබෝධවත් වීම බලාපොරොත්තු විය යුත්තක් ම ය.

නිසල වැලපෙන්නෝ:
  මා මේ පොතට උප නාමයක් යොදන්නේ නම් , ඊට "නිසල වැලපෙන්නෝ" යන්න යොදමි.

"මගේ යෙදුමක්. මගේ පොතට සුදුසුයි. මෙහෙ ඉන්නා පියවරුන් මව්වරුන් හඳුන්වන්න හොඳම යෙදුමක්.ඒක මෙහෙ ළමයි ඉන්න, ලංකාවේ ජීවත්වන ගැළපෙනවා" (430 පිටුව )

සාපේක්ෂ වශයෙන් අඩු පිටු ප්‍රමාණයක් යෙදුන ද, මේ නවකථාවේ මුඛ්‍ය තේමාව මෙයයි. එනම් ළමුන් පිටරටකට සංක්‍රමණය වීම නිසා දරු ශෝකයෙන් තනි වන දෙමව්පියන් ගේ ඛේදවාචකයයි. දෙමව්පියන් ළමුන් ගේ සංක්‍රමණික රටේ සිටිය ද,ලංකාවේ සිටිය ද තත්ත්වය ලොකු වෙනසක් නැත. දෙමව්පියන් ලංකාවේ නම්, සුවිශේෂි දිනක ළමුන් අන්තර්ජාලය ඔස්සේ සූදානම් කල ප්‍රසිද්ධ හෝටලයකින් ආහාර වේළක් ගැනීම, පලතුරු මල්ලක් නිවෙසට එවීම මගින්, තමන් යුතුකම් ඉටු කලෝය යයි දරුවන් සැනහෙති -දෙමව්පියන් මේ විස්තර තම නෑ පරපුරට කියමින් තමන් ගේ දුක තුනී කර ගැනීමට තැත් දරති. දෙමව්පියන් දරුවන් සමඟ සංක්‍රමණික රටේ නම් තත්ත්වය මීට බරපතලය. ඔවුන් කිසිදු ආශ්‍රයකින් තොරව නිවෙස තුල තනි වෙති. විෂාදය ට ද හේතු වන අවස්ථා වෙති. කතුවරයා මෙම දරුවන් හා දෙමව්පියන් අතර ඇතිවන නොසන්සුන්කම, පරතරය ඉතා හොඳින් තම නවකථාවේ නිරූපනය කොට ඇත. එහෙත් ඒ බ්‍රමණ වෘතාන්තයක් ලෙසට ය. ඉලක්ක පාඨකයකු නොවන්නෙකු මේ කියවීම මහත් ඉවසිල්ලෙන් කල යුතු වන්නේ මෙහි ඇති අති මහත සංස්කෘතික හා සංචාරක විස්තර හේතුවෙන් අධෛර්‍යයට පත්වීමේ ඉඩ බොහෝ ය.

මේ නවකථාව කියවීම තුලින්, ශ්‍රි ලංකාවෙන් සංක්‍රමණය වූවන් තම  ජීවිත පවත්වාගෙන යන අයුරු, ඔවුන් සාමාන්‍ය ලංකාවේ සංස්කෘතිය එහෙට ආරෝපනය කර ගන්නා අයුරු පිළිබඳ හොඳ කියවීමක් ලැබේ. එහෙත් එය උකහා ගැනීමට විශාල අවශේෂ විස්තර විඳ දරා ගත යුතුය.  මනා සංයමෙන් මෙතරම් දීර්ඝ විස්තර ලියන්නේ කෙසේද යන්න, වාක්‍ය අතර අතරමං නොවී මනා පාලනයකින් ලේඛනයේ යෙදී ඇති ආකරයෙන් උගත හැකිය. එනමුදු පිටු 510ක් පුරා පෙන්වූ විශාරදත්වය, අවසන් පිටු දෙකෙ දී පහත වට්ටවා ඇත.

සමස්ත කෘතිය ගැන පවසතොත්, මෙය ඇත්තෙන් ම "වැඩකි" - එහෙත් අප ට එය සැබෑ අයුරින් අගය කල නොහැක. මේ ලියවිල්ල ලියන්නේ මා නිසා ( හෙවත් ඔහුගේ ඉලක්ක පඨකයෙකු නොවන නිසා,) මට සාපේක්ෂ  ව තරු තුනකට වඩා මීට ප්‍රධාන කල නොහැක. මිල දී නොගත්ත ද, අයෙකු ට කියවීමේ අවස්ථාවක් ලැබුනහොත්, එය අත නොහරින මෙන් ඉල්ලමි. එහෙත් මෙය කියවීමට ඔබට ඉවසීමක් ද සංයමයක් ද තිබිය යුතුය. ඔබ අත කාල යම් තරමකින් ඇත්තේ නම්, මෙහි එන ස්ථාන අන්තර්ජාලයෙන් හෝ අගය කරමින්, අතථ්‍ය චාරිකාවක යෙදෙන්නේ, ඒ ව්‍යායාමය වඩා සාර්ථක වනු ඇතැයි සිතමි (මට එවැන්නක් කිරීමට කාලය හරස් විය ).

මහෙච්ඡ කෘතියකි. අගය කල යුතු වෑයමකි. ඉතා පහසුවෙන් පිටු 150ක් වත් කපා දැමීමට ඉඩ තිබිණි. (මේ කෘතිය කියවූ   මා ම කියුව ද,)  මේ කෘතිය මුලුමනින් ම කියවන ඉලක්ක පාඨකයෙකු මුරණ්ඩු සිතින් කෘතිය කියවා හමාර කල යුතුය.