මෙවර හොඳම නවකථාවට හිමි රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය දිනා ගත්තා වූද, ස්වර්ණ පුස්තක සහ ගොඩඝේ සම්මාන සඳහා අවසන් වටයට තේරි පත් වූ ද, සුමුදු නිරාගි සෙනෙවිරත්න ලේඛිකාවගේ දූල්වල අලංකාරේ කියවූවෙමි. විමලධර්මසූරිය රජ දවස සිත්තර කරුමන්ත උදෙසා ඉන්දියාවෙන් මෙහි විත්, පරම්පරා ගණණාවක් පුරා තම ශිල්පය සෙංකණ්ඩගල විහාර බිතුසිතුවම් චිත්‍රණයේ යෙදෙමින්, මහඟු සේවයක කොකල පරම්පරාවකි. යම් සංක්‍රාන්ති යුගයක ජීවත් වූ සුරේන්ද්‍ර නයිදේ මුල් කරගෙන, මහත් පරීස්‍රමයෙන්, මහත් කරුණු හැදෑරීමෙන්, ඒවා යේ නියමිත මාත්‍රා බැගින් ම නවකථා ඖචත්වයට පටහැණි නොවෙනායුරෙන් භාවිතාවෙන් නිමැවූ වූ රසවත් නවකථාවකි. ලේඛිකාවගේ පළමු නවකථාව ලෙස සලකන විට සහ, මා අසා ඇති අයුරෙන් අන් විෂයක ට අදාළව සරසවි ඇදුරුතුමියක් වීම යන කාරණා සලකන විට ලේඛිකාවගේ ව්‍යායාමය ඇත්තෙන්ම ප්‍රශංසනීයය. මැය, අප රට නව කථා සාහිත්‍යයට මහඟු වටිනාකමින් පිරි වස්තුනක් එක්කාසු කොට ඇත්තේය. එකල ජීවන රටාව, අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ අරමුණ උදෙසා ක්‍රියාත්මක වන විට ස්වදේශිකයින්ගේ ජීවන රටාවේ සිදුවන වෙනස්කම්, උක්ත යුගයට ගලපෙන වහර භාවිතාව, ඔස්සේ පාඨකයා අමන්දානන්දයට ලං කිරීමට සමත් පොතකි. පෞද්ගලිකව, මා මේ පොත කියවාගෙන ඉදිරියට යද්දි, කිසිදා අප අත් නොදුටු, එම "නිවුණු දිවි පෙවෙත" කෙරෙහි සාංකාව උපන්නේ මටත් නොදැනීනම ය.
මෙම නවකථාව මේ සිත්තර පවුලේ විත්ති ඔස්සේ දිගැරෙද්දි, වටපිටාවේ සිදුවන ඓතිහාසික සිද්ධීන් ද රැසකි.පහත රැටියන් ක්‍රමයෙන් ධනවත් පංතියක් බවට පත්වීම, ඔවුන්ගෙන් කොටසත ක්‍රිස්තියානි ලබ්ධියට හැරෙද්දි අනෙක් කොටස වඩවඩාත් බුද්ධාගම, බුද්ධශාසනයේ උන්නතියට තමනට හැකි අයුතින් සේවය කිරීම, උඩරට වැසියන්ගේ ඉඩම් වතු වගා උදෙසා උදුරා ගැනීම, ක්‍රමක්‍රමයෙන් බෞද්ධයන්ගෙන් කොටසක් අන්‍යාගමික වීම, පතුල් කරුමාන්තේ ආදි මුදල් හදල් අතගැහෙනා රැකියා වලට යොමුවෙමින්, රාජකාරියෙන් සහ ගොයිතැං බතෙන් ඈත් වීම ආදි සමාජ විපරිණාමයන් නවකථාවට උචිත ලෙස වටපිටාව තනයි. වල් අලින් හීලෑ කිරීම, වී මැතිරිල්ලේ චාරිත්තරේ ආදි නැවත අපට කිසිදු දිනෙක නෙත ගැටෙතයි සිතියි නොහැකි ආරේ පුරාණයේ තිබූ යම් යම් ක්‍රියාදාමයන් ද නවකථාවට ඔබ්බවා ඇත්තේ, ඉන් නවකථාවට බාධාවක් නොවන ආරෙනි. එක් අතකින් මේ චාරිත්තර පිළිබඳ විස්තර තව අවුරුදු 20-30 කින් විතර ලියැවෙන කෘතියකට ඇතුලත් නොවෙන බැවින් - ඒ පිළිබඳ දැනුම ඒ ඒ පරම්පාතාව සමග වල පල්ලට යන බැවින් - මෙහි ප්‍රබන්ධමය රසයට එහා ගිය රසයක් පාඨකයාට ගෙන දෙයි.
වල් අලින් හීලෑ කිරීම, වී මැතිරිල්ලේ චාරිත්තරේ ආදි නැවත අපට කිසිදු දිනෙක නෙත ගැටෙතයි සිතියි නොහැකි ආරේ පුරාණයේ තිබූ යම් යම් ක්‍රියාදාමයන් ද නවකථාවට ඔබ්බවා ඇත්තේ, ඉන් නවකථාවට බාධාවක් නොවන ආරෙනි. එක් අතකින් මේ චාරිත්තර පිළිබඳ විස්තර තව අවුරුදු 20-30 කින් විතර ලියැවෙන කෘතියකට ඇතුලත් නොවෙන බැවින් - ඒ පිළිබඳ දැනුම ඒ ඒ පරම්පාතාව සමග වල පල්ලට යන බැවින් - මෙහි ප්‍රබන්ධමය රසයට එහා ගිය රසයක් පාඨකයාට ගෙන දෙයි. 2015 ප්‍රකාශයට පත් වූ කෘති අතුරෙන්, මීට සමාන අවදීන්, විස්තර සහිත කෘතීන් තුනක් කියවුවෙමි ( මාණික්කාවත ; මැකී ගිය පෙත් මං ) ; පෙර යුගයකට ලොබ බඳිනා මගේ දුර්වලතාවකට දෝ, එවන් කෘති වලට මා මනාපය. එහෙත් මේ කෘති දෙක ඉක්මවා දූල්වල අලංකාරේ මා සිත අලංකාරයට පත් කලේය. 2015 ප්‍රකාශයට පත් මෙතෙක් මා කියවූ කෘති අතුරින් මෙය නම් සැබැවින්ම සම්මානයට සුදුසු කෘතියකි.
No comments:
Post a Comment