( මුල් වරට 2016 අගෝස්තු 22 වෙනි ලියූ පළ කල සටහනකි)
ආදරයේ සිමෙන්ති - එරික් ඉලයප්ආරච්චි
===========================
****
බගන්දරා, විතණ්ඩ සමය යන කෘතීන් ද්වයට, එක්කාසු වන තෙවෙන්නා ලෙස සාමාන්‍යයෙන් සැලකුණ ද, ඒ තරමක් බාහිරින් මෙනි. පෙර කී කෘති දෙකේ අපට හමු වූ එකම චරිතයක් හෝ මෙහි පාර්ශව කරුවන් නොවන මුත්,වටපිටාව එයමය ( මීගමුව ); කාලපරාසයන් ද ඒවාම ය ( හැත දශකයේ අග සිට අසූව දශකයේ මුල දක්වා පමණ ). නවකථාවේ එන පරිදි, හැත්තැ එකේ කැරැල්ල නවකථාවේ හැරවුම් ලක්ෂ්යකි. උතුරේ යුද්ධය ගැන පැවසෙන මුත්, අසූ තුනේ දී එ.ජා.ප. ආණ්ඩුව විසින් දෙමළ ජනයාට සිදු කල කෝලහාල ගැන නොකියවේ. එනුමුදු මායිම් ගම්ම්මාන ගැනත්, ග්‍රාමාරක්ෂකයින් ගැනත් පැහැදිලිව පැවසෙන හෙයින්, අසූ තුනට පසු යුගය ද, කෘතිය ට විෂය වූවකැයි ද සිතේ.
පෙර කී කෘති දෙක මෙන් නොව, මාක්ස්වාදි, දැඩි විනයකින් හොබවන පක්ෂයක් තුලට අවධානය යොමු වුණු කෘතියකි. දෙමළ ජනයාගේ ස්වයං නිර්ණ අයීතිය පිළිගන්නා පක්ෂයකි එය. සම්මුඛ යුගයේ එවන් පක්ෂයක් දකුණේ තිබුණේදැයි නොදනිමි. නවකථාවේ ලියා පළ වූයේ 2004 වසරේ නිසා, අප රට පක්ෂ දේශපාලනයේ ඓතිහාසික ප්‍රවණතා පිළිබඳ ඉතා නිරවද්‍ය ස්ථානයක සිට විමසුමකට වඩා, කෘතිය ලියැවුණු යුගයේ හා ඊට පෙර දශක දෙකක ට පෙර යුගය කෘතියට පාදක වූයේ යැයි සිතමි. එසේ සැලකීම නිවැරදි යැයි සිතීමට පක්ෂ දේශපාලනයට පරිබාහිර සමහර සිද්ධීන් ද රුකුල් දේ. නිදසුනක් ලෙස, සුදේෂ් ගරාජයේ සේවය කල අයූබ් හදිසි අනතුරකින් මිය යාමේ සිද්ධිය සලකන්න.
"පොලිස් පරික්ෂණ අවසන් වීමටත් පෙර මුස්ලිම් තරුණ පිරිසක් රෝහලට පැමිණ බලාත්කාරයෙන් මෙන් මෘතදේහය රැගෙන ගොස් අප නොදන්නා මොහොතක භූමදානය කරනු ලැබීය. අයුබ්ගේ ඡායාරුපයක් සොයාගෙන අවමංගල පත්‍රිකා දෙසීයක් පමණ මුද්‍රණය කරවීමට අප ගත් උත්සාහය ආගමික් විරෝධය නිසා නතර විය." ( 167 පිටුව )
මේ කෘතියෙන් වැඩිමනක් පෙන්නුම් කරනුයේ, දැඩි විනයකකින් පාලනය වුවද, අන් දේශපාලන පක්ෂ මෙන්ම අභ්‍යන්තරයේ ඇති දූෂණයයි. පක්ෂයේ ප්‍රාදේශීය ශාඛාවේ ආඥ්ඥා චක්‍රය සිරිකුමාර සතු වුයේය. ඔහු තම පක්ෂ සාමාජිකාවන් ද, මිතුරන්ගේ සහෝදරියන් ද තම් වසඟයට ගත්තේ ය. ඔහුගේ ස්ථානය අභියෝග කල ප්‍රදීපා වන් මාක්ස්වාදයට වැඩි වපසරියක් නිමැවීමට යත්න දරන්නියන් හට පහර දුන්නේය. ප්‍රදීපා ගේ මතවාදය එක් තැනෙක ඉතා සොඳින් නිරූපිතය.
"ඒ අයුරින් කිසියම් පක්ෂ සාමාජිකයකුට සංගීත රගකයකු හෝ රසායන විද්‍යාඥයකු හෝ එච්.ගී. වෙල්ස්, ආතර් සී. ක්ලාක් වැනි විද්‍යා ලේඛකයකු හෝ ක්‍රිකත් ක්‍රීඩයකු හෝ ලෙස පක්ෂය තුළ සිටිය හැකිය. එහි සිටින සියල්ලන් එකම අච්චුවක බහා සාදන ලද එක සමාන විකට රූප විය යුතු නැත. ප්‍රහසනයට මෙන්ම ඛේදාන්තයට ද, භාව ගීතයට මෙන්ම වීර කාව්‍යයට ද වාමාංශික දේශපාලනය තුළ ඉඩක් තිබිය යුතුය. එය සතුව තිබිය යුත්තේ නිලධාරිවාදී නායකත්වයක් නොව ජීවිතයේ තිත්ත රස පවා දිවට දැනෙන සංවේදි කලාකාමි නායකත්වයකි. ඇගේ ආදර්ශ රූපය වී තිබුණේ ටොල්ස්තෝයිගේ නවකථා, පුෂ්කින්ගේ පෙම් කවි සහ බේතෝවන්ගේ සංගීතය අගය කල ලෙනින් ය." (144 පිටුව )
බගන්දරා සහ විතණ්ඩ සමයට සාපේක්ෂව මෙය පාඨකයා වේගයෙන් පිටු පෙරලවීමට පොළඹවන ආරේ කෘතියක් නොවේ. අන් තැනෙක ද පවසා ඇති පරිදි, ඉලයප්-ආරච්චි, බගන්දරා වලින් පටන් ගෙන, විතණ්ඩ සමය තුලින් ද අවධානය යොමු කල අප රට වාමවාදි දේශපාලනයේ විවිධ පැතිකඩ, පුද්ගලයින් ආදිය, මේ කෘතිය තුල ආසන්න ඍජු නිරීක්ෂණයකට පාත්‍රවන්නා සේය. ඔහු මීට වසර කිහිපයකට පෙර ලියූ පාදයාත්‍රා තුලින්, අප රට වාමවාදි දේශපාලනයේ තවත් චරිත ස්වභාවයක් ඔහු තම අවධානයට යොමු කරයි.
අයෙකු ට මෙහි එන චරිතයන් පරිපූර්ණයෙන් ගොඩනගා නැති බවක් හැඟීමට පුළුවන. කථිකයාට අමතරව අපට තරමක් හෝ හොඳින් දැන හඳුනා ගත හැකි චරිතයන් වනුයේ සිරිකුමාර, ප්‍රදීපා, ලතා නංගි සහ ගෞතමදාස ය. ඉන් සිරිකුමාර මෙහි මුඛ්‍ය චරිතය යැයි සැලකිය හැකිය. බිඳුන නිවෙසකින් පැමිණෙන ඔහු, සම්මත ස්ත්‍රී-පුරුෂ සබඳතා පිළිබඳ විශ්වාස නොකරන සේ ය. "ආදරයේ සිමෙන්ති" යන වදන් සම්බන්ධ කරගන්නේ කෙසේදැයි සිතුණු මුත්, ඒ පිළිබඳ සාධාරණ අදහසක් මතුකරගැනීමට නොහැකි වුනැයි සිතමි. පෙරවදනක් සේ සිරි ගුනසිංහගේ කවියන් උපුටා දක්වන්නේ,
"ආදරයේ සිමෙන්තියෙන්
එක් රැස් කොට සිඟිති කැබලි
මගෙ පිලිමය ගොඩනඟන්න
ඔබෙ හද කෝවිල ඇතුලේ"
මේ කවේ තමන් කෙරෙහි අධිතක්සේරුවක ඡායාවක් ඇඟවේ. එනම් මේ කව සිරිකුමාර සිතනායුරු නියෝජනය කරන්නක් ද ? ඊට ඔබ්බෙන්, සම්මතයෙන් අසම්මතයට, සදැසින් නිසදැසට යොමු වූ යුගයක් නිරූපනය ට මේ කව භාවිත කලේ ද ?
****
ආදරයේ සිමෙන්ති - එරික් ඉලයප්ආරච්චි
===========================
****
බගන්දරා, විතණ්ඩ සමය යන කෘතීන් ද්වයට, එක්කාසු වන තෙවෙන්නා ලෙස සාමාන්‍යයෙන් සැලකුණ ද, ඒ තරමක් බාහිරින් මෙනි. පෙර කී කෘති දෙකේ අපට හමු වූ එකම චරිතයක් හෝ මෙහි පාර්ශව කරුවන් නොවන මුත්,වටපිටාව එයමය ( මීගමුව ); කාලපරාසයන් ද ඒවාම ය ( හැත දශකයේ අග සිට අසූව දශකයේ මුල දක්වා පමණ ). නවකථාවේ එන පරිදි, හැත්තැ එකේ කැරැල්ල නවකථාවේ හැරවුම් ලක්ෂ්යකි. උතුරේ යුද්ධය ගැන පැවසෙන මුත්, අසූ තුනේ දී එ.ජා.ප. ආණ්ඩුව විසින් දෙමළ ජනයාට සිදු කල කෝලහාල ගැන නොකියවේ. එනුමුදු මායිම් ගම්ම්මාන ගැනත්, ග්‍රාමාරක්ෂකයින් ගැනත් පැහැදිලිව පැවසෙන හෙයින්, අසූ තුනට පසු යුගය ද, කෘතිය ට විෂය වූවකැයි ද සිතේ.
පෙර කී කෘති දෙක මෙන් නොව, මාක්ස්වාදි, දැඩි විනයකින් හොබවන පක්ෂයක් තුලට අවධානය යොමු වුණු කෘතියකි. දෙමළ ජනයාගේ ස්වයං නිර්ණ අයීතිය පිළිගන්නා පක්ෂයකි එය. සම්මුඛ යුගයේ එවන් පක්ෂයක් දකුණේ තිබුණේදැයි නොදනිමි. නවකථාවේ ලියා පළ වූයේ 2004 වසරේ නිසා, අප රට පක්ෂ දේශපාලනයේ ඓතිහාසික ප්‍රවණතා පිළිබඳ ඉතා නිරවද්‍ය ස්ථානයක සිට විමසුමකට වඩා, කෘතිය ලියැවුණු යුගයේ හා ඊට පෙර දශක දෙකක ට පෙර යුගය කෘතියට පාදක වූයේ යැයි සිතමි. එසේ සැලකීම නිවැරදි යැයි සිතීමට පක්ෂ දේශපාලනයට පරිබාහිර සමහර සිද්ධීන් ද රුකුල් දේ. නිදසුනක් ලෙස, සුදේෂ් ගරාජයේ සේවය කල අයූබ් හදිසි අනතුරකින් මිය යාමේ සිද්ධිය සලකන්න.
"පොලිස් පරික්ෂණ අවසන් වීමටත් පෙර මුස්ලිම් තරුණ පිරිසක් රෝහලට පැමිණ බලාත්කාරයෙන් මෙන් මෘතදේහය රැගෙන ගොස් අප නොදන්නා මොහොතක භූමදානය කරනු ලැබීය. අයුබ්ගේ ඡායාරුපයක් සොයාගෙන අවමංගල පත්‍රිකා දෙසීයක් පමණ මුද්‍රණය කරවීමට අප ගත් උත්සාහය ආගමික් විරෝධය නිසා නතර විය." ( 167 පිටුව )
මේ කෘතියෙන් වැඩිමනක් පෙන්නුම් කරනුයේ, දැඩි විනයකකින් පාලනය වුවද, අන් දේශපාලන පක්ෂ මෙන්ම අභ්‍යන්තරයේ ඇති දූෂණයයි. පක්ෂයේ ප්‍රාදේශීය ශාඛාවේ ආඥ්ඥා චක්‍රය සිරිකුමාර සතු වුයේය. ඔහු තම පක්ෂ සාමාජිකාවන් ද, මිතුරන්ගේ සහෝදරියන් ද තම් වසඟයට ගත්තේ ය. ඔහුගේ ස්ථානය අභියෝග කල ප්‍රදීපා වන් මාක්ස්වාදයට වැඩි වපසරියක් නිමැවීමට යත්න දරන්නියන් හට පහර දුන්නේය. ප්‍රදීපා ගේ මතවාදය එක් තැනෙක ඉතා සොඳින් නිරූපිතය.
"ඒ අයුරින් කිසියම් පක්ෂ සාමාජිකයකුට සංගීත රගකයකු හෝ රසායන විද්‍යාඥයකු හෝ එච්.ගී. වෙල්ස්, ආතර් සී. ක්ලාක් වැනි විද්‍යා ලේඛකයකු හෝ ක්‍රිකත් ක්‍රීඩයකු හෝ ලෙස පක්ෂය තුළ සිටිය හැකිය. එහි සිටින සියල්ලන් එකම අච්චුවක බහා සාදන ලද එක සමාන විකට රූප විය යුතු නැත. ප්‍රහසනයට මෙන්ම ඛේදාන්තයට ද, භාව ගීතයට මෙන්ම වීර කාව්‍යයට ද වාමාංශික දේශපාලනය තුළ ඉඩක් තිබිය යුතුය. එය සතුව තිබිය යුත්තේ නිලධාරිවාදී නායකත්වයක් නොව ජීවිතයේ තිත්ත රස පවා දිවට දැනෙන සංවේදි කලාකාමි නායකත්වයකි. ඇගේ ආදර්ශ රූපය වී තිබුණේ ටොල්ස්තෝයිගේ නවකථා, පුෂ්කින්ගේ පෙම් කවි සහ බේතෝවන්ගේ සංගීතය අගය කල ලෙනින් ය." (144 පිටුව )
බගන්දරා සහ විතණ්ඩ සමයට සාපේක්ෂව මෙය පාඨකයා වේගයෙන් පිටු පෙරලවීමට පොළඹවන ආරේ කෘතියක් නොවේ. අන් තැනෙක ද පවසා ඇති පරිදි, ඉලයප්-ආරච්චි, බගන්දරා වලින් පටන් ගෙන, විතණ්ඩ සමය තුලින් ද අවධානය යොමු කල අප රට වාමවාදි දේශපාලනයේ විවිධ පැතිකඩ, පුද්ගලයින් ආදිය, මේ කෘතිය තුල ආසන්න ඍජු නිරීක්ෂණයකට පාත්‍රවන්නා සේය. ඔහු මීට වසර කිහිපයකට පෙර ලියූ පාදයාත්‍රා තුලින්, අප රට වාමවාදි දේශපාලනයේ තවත් චරිත ස්වභාවයක් ඔහු තම අවධානයට යොමු කරයි.
අයෙකු ට මෙහි එන චරිතයන් පරිපූර්ණයෙන් ගොඩනගා නැති බවක් හැඟීමට පුළුවන. කථිකයාට අමතරව අපට තරමක් හෝ හොඳින් දැන හඳුනා ගත හැකි චරිතයන් වනුයේ සිරිකුමාර, ප්‍රදීපා, ලතා නංගි සහ ගෞතමදාස ය. ඉන් සිරිකුමාර මෙහි මුඛ්‍ය චරිතය යැයි සැලකිය හැකිය. බිඳුන නිවෙසකින් පැමිණෙන ඔහු, සම්මත ස්ත්‍රී-පුරුෂ සබඳතා පිළිබඳ විශ්වාස නොකරන සේ ය. "ආදරයේ සිමෙන්ති" යන වදන් සම්බන්ධ කරගන්නේ කෙසේදැයි සිතුණු මුත්, ඒ පිළිබඳ සාධාරණ අදහසක් මතුකරගැනීමට නොහැකි වුනැයි සිතමි. පෙරවදනක් සේ සිරි ගුනසිංහගේ කවියන් උපුටා දක්වන්නේ,
"ආදරයේ සිමෙන්තියෙන්
එක් රැස් කොට සිඟිති කැබලි
මගෙ පිලිමය ගොඩනඟන්න
ඔබෙ හද කෝවිල ඇතුලේ"
මේ කවේ තමන් කෙරෙහි අධිතක්සේරුවක ඡායාවක් ඇඟවේ. එනම් මේ කව සිරිකුමාර සිතනායුරු නියෝජනය කරන්නක් ද ? ඊට ඔබ්බෙන්, සම්මතයෙන් අසම්මතයට, සදැසින් නිසදැසට යොමු වූ යුගයක් නිරූපනය ට මේ කව භාවිත කලේ ද ?
නවකතා
2004 ගොඩගේ ප්‍රකාශනයකි
No comments:
Post a Comment