මිතුරෙකුගේ ආරාධනව සහ සංවිධනාය නිසා ම 'රහස් කියන කඳු' නැරඹුවෙමි. ඒ වාගේ මිතුරන් විටින් විට හමු වීම ම වාසනාවකි. නැත්තං, චිත්‍රපටි නැරඹීම කල් දමා සිට ඒවා කිසිදා නොබැලීම ය.
දශක ගණණාවක් පුරා වරින් වර, අප රට සිදු වූ තරුණ තරුණියන් සමාජ අසාධාරණයන්ට විරුද්ධව නැගිටීම් වලට රාජ්‍ය බලය යෙදවුණු අන්දම ත්, අනේක පැහරගැනීම්, සමූහ මිනි වලවල් ආදිය ත් සැලකිල්ලට ගෙන, ඊට අප සමාජයේ සමස්ත අසංවේදීකම ගන ඇඟිල්ලෙන් ඇහැට ඇන මතක් කරනා ආකාරයේ චිත්‍රපටියකි. පෞද්ගලික සහ සාමාජීය කෲරත්වය, අසංවේදීකම නිසාම එය "දෛනික ජීවිතයේ කොටසක්" වන ලෙසට, අපේ වැඩක් බලාගෙන සිටීම අපට හුරුය. මනුවර්ණගේ චිත්‍රපටියෙන් අපේ සමාජයේ මෙම මානසිකත්වය පිළිඹිබු කිරීමටත්, කුමන දේ කලත් බලය ඇත්තා ට බේරී සිටීමට ඇති හැකියාවත් ඔහු සාර්ථකව පෙන්වා ඇත.
මෙහි නාභීගත වූ එම රාජ්‍ය බලයේ ආශිර්වාදය රැගත් ත්‍රස්ත මැර කණ්ඩායමේ එක් අයෙකු පමණක් තම ලිංගිකාආසාව, සහ පිරිමි සිරුරේ ශක්තිය ට ඇති කැමැත්ත හමුවේ, ඔහුට ලැබෙන විධානයන්ට එරෙහි වීමට යොමු වේ. එය අභ්‍යන්තර පිපිරීමකට හේතු වන අතර, ඉන් ගම්‍ය වන්නේ කලාව, ලාලිත්‍ය, කාමරසය ආදි සාමාන්‍ය මිනිසුන් විඳිනා, ජීවිතය ට වටිනාකමක් දෙන දේ ට ම වැඩි වැදගම්මක් දීම තුලින් මෙම අනිටු බලපරාක්‍රමයන් සහ කාලයක් තුල අප උර මත පවත්වාගෙන යන සංස්කෘතික අධිභාරයෙන් මිදීමට හැකි බවකි.
මෙහි එන සියළු නළු-නිලියන් ගේ රඟපෑම ගැන අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවන්නේ, ඔවුන් සියළු දෙනා තම උපරිම දක්ෂතා විදහා දක්වන නිසාය. මට සාමාන්‍ය රඟපෑමක් ලෙස නෙත ගැටුනු එකම අවස්ථාව සැටලිම ට භාවිත වූ උන බම්බු ටික ගිනි තබා ලොකු හාමුදුරුවන් කල දෙසුම පමණි. එහෙත් මෙහි ප්‍රධාන භික්ෂු චරිතය රඟපානා ලක්මාල් ධර්මරත්න ගේ විශිෂ්ඨ රඟපෑම මා වඩාත් සිත්ගත් අතර, ලාංකීය බහුභාණ්ඩික භික්ෂුවකගේ උභතෝකෝටිය අතිසාර්තකව පෙන්නුම් කරයි.
No comments:
Post a Comment