මේ වන විට ස්වර්ණ පුස්තක අවසන් වටයටත්, ගොඩගේ හොඳම නවකතාවට හිමි සම්මානය උදෙසා වන නිර්දේශය අතර ට ත් පැමිණ ඇති පද්මිණි සෙනෙවිරත්නගේ "වරණ" කියවුවෙමි. එහි අලංකාරය ගෙන දෙන මතුපිටම ය මෙන් ම සාහිත්‍යම ය කාරණා කිහිපයකි.
අ) ඉතා අලංකාර වූත්, ගුණාත්මක වූත් කවරය. එය ස්ථර කිහිපයකට නැවිය හැකි ආරේ අලංකාර කවරයකි.
ආ) මනරම් භාෂා භාවිතාව - මේ පොත කියවීමට ගත්තේ අමරසේකරගේ ධාතුසේන කියවා අහවරව ය. වෙන යම් අරමුණු ඔස්සේ ලියූ නිසා දො, එහි භාවිත කොට ඇති බස මා සිත් ගත්තේ නැත. ඔහු එම භාවිතය ට බලපත්‍රය ලබා ගන්නේ ඓතිහාසික නවකතාවක් වුව, සාහිත්‍ය නොවැටහෙන ඉංජිනෙරුවකු එය රචනා කලා යැයි කියමිණි. වරණ ඊට ඉඳුරා වෙනස් ය. මෙහි බස - වෙසෙසින් කථන බස - මනරම් ය. පාඨකයා දිය තිලක කැළෑ කෝරාල වලව්වේ හෝ මුහන්දිරම් වළව්වේ ආලින්දයක හෝ තැන්නෙකුඹුරේ අම්බලමේ හෝ දිගැරෙන කථාබහක් අසා ඉන්නක් මෙනි. මග තොට සිදුවැන්නක් නම්, කූඩැල්ලන් ගහන කැළෑවෙන් අඳුරු වූ අඩිපාරක පිහිටුවන්නීය.
ඈ ) පාඨකයා ඇඳ බැඳ තබා ගැනීමට සමත් අලන්දරයන් ය. මෙම ලක්ෂණැය කෙතෙක් ද කීවොත් මෙය අයෙකු ට ඓතිහාසික ප්‍රේම කතාවකි. ඊට ම ඈඳා සිංහලේ එකල ප්‍රේමාන්විත බැඳීම් කෙරෙහි පසු කාලීනව සපැමිණි වික්ටෝරියානු තහංචි ආරේ සීමාවන් නොතිබුණු බවත්, ඒ ඒ අවස්ථාවට ඖචිතව ක්‍රියා කරනා මානුෂික හැඟීමෙන් ක්‍රියාත්මක වුවෝ විසූ බවක් කියවේ.
මේ සියළු කාරණාකාරණා, කෘතියේ සමස්ත රසාස්වාදය තීව්‍රයට ම උපකාර වන දෑය. එහෙත් කෘතියේ දර්ශනයට පරිබාහිර ය. තරමක් හෝ කෘතියේ දර්ශනයට ඍජු බලපෑමක් ගෙනෙන්නේ ඉහත කී ප්‍රේම හා ලිංගික සබඳතා පිළිබඳ අදහස් ය.
ඒ සියල්ල එසේ වෙතත් මට මේ කෘතිය ප්‍රිය නොවීය. මා ඇත්තෙන්ම මොහොතක් පිහිටා ඒ ඇයි දැයි මගෙන් ම විමසී මි. ආසන්න වශයෙන් ඊට හේතු මට පෙනි නොපෙනී යයි.
මේ යටින් දිවෙනා, කතුවරියත් ( හා ඈ ට ආභාෂය ගෙනෙනා පරමාදර්ශයන් ) ගොඩනගනා කතාවක් ඇත. ඒ කතාව ගොඩනැංවීම පිණිස සුද්දන්ගේ ද, කැළෑ කෝරාල ලා ගේ මුතුන් මිත්තන් ගේ ද අවතාරයන් ද, යහමින් භාවිත ය ට ගනී. ඉන් කියැවෙන්න ඉදිරිය ගැන බැලීමේ වැදගැම්ම ගැනත්, අපේ නායකකාරකාදීන්ගේ වැරදි නිසා බිඳ වැටුන දේ ගැන සිහින මැවීමේ පළ රහිත බවත්, සුද්දා පවා තමන් ක්‍රියා කල අයුරු පිළිබඳ පසුතැවෙනා බවත්, දැන් ඇති තත්ත්වය ගැන සිතා ක්‍රියා කරලීමේ ප්‍රායෝගිකත්වය ප්‍රඥ්ඥාව ගැනත් ය. සෛද්ධාන්තිකව මේ කරුණු පිළිබඳ විරුද්ධ විය නොහැකිය. එහෙත් දේශපාලන යථාර්තයේ මේවා ක්‍රියාත්මක වීමේදී ගැටළු මතු වේ.
මේ දෙබස බලන්න:
"කෝරාලට හිතෙන්නැද්ද තැන තැන දිරන ඔය වගේ වස්තුව අරං මේ රටේ මිනිස්සුන්ට යහපතක් සිද්දවෙන වැඩක් කරන්න පුළුවංනං හොඳයි කියලා. මං මෙහෙම කියන්නේ ඒව අරං ඉංගලන්තෙට පටවන්න ඕනෑය කියලා නෙවෙයි. හැම මිනිසෙකුටම යහපතක් වෙන විදිහෙ කටයුතුවලට ඒවා යොදවන්න උවමනාය කියන කාරණාව ගැන." ( 109 පිටුව )
මේ කොටස ද සලකන්න:
"සිය පරපුරේ කැලෑ කෝරාල තනතුර දැරූ සියල්ලන් අමනුස්සයන්ව ඉපිද නිදන් රකින්නේ යැයි නායක හාමුරුවරුන් කළ ඉඟිය සුදුබණ්ඩේගේ හිත් ගත්තේ නැත. එහෙත්, කුරුඹුරේ හාමුදුරුවන්ද නොකියා කීවේ ඒ ටිකම නොවේදැයි යන කල්පනාවද එවිටම ඔහුගේ හිතට රිංගා ගත්තේය." ( 221 පිටුව )
මේ දෙබස් මගින් මට නම් බොහෝ දේ අඟවයි - එය සුද්දාගේ කාලෙට සීමා විය යුතු නැත්තේ, මෑතකාලයේ දේශපාලන නායකන්ගේ පුතුන් ද නිධන් පසු පස ගිය අය වීම ය ( පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව ම ). කෙටියෙන් ම කිවහොත් නිධන් පිළිබඳ ස්ථාරය නම්, ගෙදර ගියොත් අඹු නසී - මග සිටියොත් නසී ය. අනුරපුර යුගයෙන් මෙහා නිධන් ගොඩ ගෙන රට ට සේවයක් කල අයෙක් ගැන වංශ කථාවක හෝ එන බැව් මතක් වන්නෙ නැත.
මීට පරිබාහිරව සංඝ සාසනයේ කුල බේදය, උඩ රැටි -පාත්ත බේද ආදි බොහෝ බේදයන් ඉස්මතු කර ඇත. මේ සියල්ල ම පාහේ සත්‍යය; ඒවා එසේ නොවේ යැයි වාද කරන්නෙකු වෙත් නම් ඒ අතීතකාමියෙකු ම ය.
මේ පොත සියළු උපායන් - නිර්මාණාත්මක කවරය, මනරම් බස, පැණි වෑහෙන පෙම් ජවනිකා - ආදි සියල්ල, ඉහත කී කෘතියේ දේශපාලන පණිවුඩය උදෙසා භාවිත කල ඒවා ය. එනම් ඒවා මේ අරමුණු උදෙසා වන වාහකයක් වීමයි. පාඨකයකු ලෙස ඒ පිළිබඳ බැඳීමක්, ලෙන්ගතුකමක්, ස්වභාවික කම්පනයක් නූපදී. එහි උපක්‍රමශීලි බව සහ කෘතියේ යටිපෙළේ අරමුණු ලබා ගනු වස් යොදා ඇති ප්‍රයත්නයන් කෘතියෙන් මාව ඈත් කරයි. ඒ අර පෙර කී ලක්ෂණයන් කෘතීම ව භාවිත ව ඇති බවට පසක් වීමෙනි. එය පුද්ගලානුබද්ධ වීමට පුළුවන; එලෙස ම එසේ නොවීම ට ද පුළුවන. මට කිව හැක්කේ මා කියවූ "වරණ" ගැන අවංකව මා තුල ඉපදුණු අදහස් පමණි. පාඨකයකු ලෙස මට එවන් අවස්ථා භාවිතාව රසාස්වාදයක් ඉපදීමට බාධාවකි. අලංකරෝක්තියකින් රැවටීමට උත්සාහ කලාක් බවට දැන ගත් විට දැනෙන තිත්ත රසක් වැන්නක් මා තුල ඉතිරි විය. කෘතිය සමස්ත වශයෙන් සංහිඳියා න්‍යායපත්‍රය හා ඒකාග්‍ර වේ. මීට පෙර ද යම් ආරක සංහිඳියා මාතෘකා ඔස්සේ ලියැවුණු කෘති සම්මානයට පාත්‍ර විය. දිගින් දිගට ම එකම ආරේ මාතෘකා ඇති නවකතා ඇගයීමට පාත්‍ර වීම, යම් යම් සම්මාන කෙරෙහි ඇති විශ්වාසය අවම වීම කෙරෙහි බලපානු ඇත.
මෙය 2017 ප්‍රකාශ වූ නවකතා අතරින් මා තෝරා කියවූ පස්වැන්නයි. මේ වන විට කියවා හමාර කර ඇති "බල කොටු සහ නෞකා" සහ "පේමති ජායෙති අසෝකෝ" පරදා මේ කෘතිය මා තෝරන වසරේ කෘති පහ අතර ට තේර්වි යැයි සිතිය නොහැක.
.
No comments:
Post a Comment