2015 ප්‍රකාශ වූ සිංහල නවකථා, මට කෙසේ වූයේද යත්.....




 2015 වසර ඇතුලත ප්‍රකාශයට පත් වූ ද, 2016 වසරේ අනේක සම්මාන උදෙසා නිර්දේශයට සුදුසුකම් තිබුණා වූ ද, කෘතීන් අතරින් පහළොවක් තෝරාගෙන 2015 අග බාගයේදි ,2016 දී ද සහ 2017 මුල ද කියවූවෙමි. ඊට:
- ස්වර්ණ පුස්තක අවසන් වටයට තේරුණු කෘති පහම ද ( අහම්බකාරක, පරදේසි, ෂැංහයියා සහ කොළඹයා, දූල්වල අලංකාරේ, හිතුවක්කාරි )
- ගොඩගේ අවසන් වටයට තේරුණු කෘති අටක් ද ( අහම්බකාරක, පරදේසි, කෘතීම දූපත්, දූල්වල අලංකාරේ, හිතුවක්කාරි, යාරා යාත්‍රිකා, අසන්ධිමිත්තා,  සැප්තැම්බරයේ දිගු දවසක් )
රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානයට නිර්දේශ වූ කෘති සතරක් ද ( අහම්බකාරක, පරදේසි,දූල්වල අලංකාරේ, සැප්තැම්බරයේ දිගු දවසක් )
- ස්වර්ණ පුස්තක අවසන් පූර්ව වටයට පමණක් තේරුණු (අවසන් වටයට නොතේරුණු ) කෘති තුනක් ද ( අවලමා සහ ඇහැටුව, වුල්ෆන්ඩාල් ස්ට්‍රීට්, මාණික්කාවත )
- ගොඩගේ නවකතා අත් පිටපත් තරඟය ජයග්‍රහණය කල නවකතාවත් ( පාප දණ්ඩන )
- සහ කිසිදු සම්මනයකට නිදේශ නොවී, ලේඛිකාවගේ පෙර කෘතී රසවිඳ ඇති හෙයින් ( මැකී ගිය පෙත් මං ) හෝ හෝ විචාර කියවා කෘතිය කියවීමට සිත් ඇති වූ නිසා (සේරංගාව ) හෝ කෘති දෙකක් ද විය.

   ඉතින් මෙහි එකතුව කෘති පහළොවකි. නැවත වතාවක්, වසරක පළ වූ සිංහල නවකතා මෙතරම් ප්‍රමාණයක් කියවීම අනවැසි බව ප්‍රත්‍යක්ෂ කර ගතිමි. ඉහත ශ්‍රේණි ගත කිරීම් මත අවම වශයෙන් මුල් කෘති නවයටත්, උපරිමයෙන් මුල් කෘති එකොළහට සීමා වීමට තිබුණා නම් සෑහෙන්න තිබිණි. සමස්ත වශයෙන් එතරම් ඉතා ඉහළ තලයේ නිර්මාණ නොතිබුණු වසරකි. ඒත් මුල් කෘති හතර සෑහෙන මට්ටමක තිබිණි. 5-9 දක්වා කෘති ද රසවත් ය. සිංහල නවකථා කියවන පාඨකයා කියවිය යුතු යැයි සිතමි. 11, (සේරංගාව ) නවකතාවක් ලෙස දුර්වල තැන් තිබුණ ද, අප රට නැසී යන කැළෑ ගම්, වැදි ජනයා, එම සංස්කෘතිය හා බැඳි ඉහළ තලයේ නිර්මාණයකි. එය නොකියවා සිටියා ට වඩා, කියවීම ගැන සතුටු වෙමි. 13, ( යාරා යාත්‍රිකා ) කතුවරයා ගේ ලේඛණ ශෛලියේ පරිපූර්ණත්වය ගැන කියා පාන්නක් වුවත්, විශාල වශයෙන් සංස්කරණය විය යුතු කෘතියකි. කෘතියේ එන පරිසරය අත් විඳි අයට, මේ කෘතිය  රසවත් වීමට පුළුවන. 15, ( වුල්ෆන්ඩල් ස්ට්‍රීට් ), කතුවරිය යෙදූ මහා ව්‍යායාමය ගැන ගෞරවයක් ඇති කරනමුත්, පාඨකයකු වශයෙන් එතරම් ප්‍රතිලාභ ලබා දෙන්නක් නොවන්නකි.


කියවීම මගැරුණු කෘති ද තිබෙන්නට පුළුවන. ඒ බොහෝ විට කරුණා පෙරේරාගේ "පාටක් නැති පාටක්" විය යුතුය. එම කෘතිය ගොඩගේ සහ රාජ්‍ය සාහිත්‍ය අවසන් වට වලට තේරි පත් වූ නිසා එසේ සිතමි. ටෙනිසන් පෙරේරාගේ "මහ රාවණ" ද ස්වර්ණ පුස්තක අවසන් පූර්ව වටයට සහ රාජ්‍ය සාහිත්‍ය අවසන් වටයට තේරි තිබුණ ද, ලේඛකයාගේ පොත් කියවා පාඩම් ඉගෙන ඇති හෙයින් නොසලකා හැරියෙමි. කෘතිය කියවූවෝ ද ගුණයක් නොවැයුවෝ ය.