පෙර කී පරිදි මෙහි එන අවසන එන පණිවුඩ ඉඟිය ට වඩා, මා වඩාත් රස වින්දේ පොඩි ගුරු ට මුහුණ දීමට සිදු වූ කැපකිරීමත්, ඒ කැපකිරීම උදෙසා ඔහු ඔහු සමඟම කෙතෙරම් දරුණු මානසික සටනක යෙදීමට සිදු වූයේද යන්න මත ය. මිනිසෙකු, පරාද වූ විට ඒ පරාජය බාරගන්නා එඩිතර බාවය ද, එම පරාජය බාරගන්නා එඩිතර බවට ඔල්වරසන් නගන්නට කවුරුත් නැති මුත්, තමන් තමන් ව ජයගැනීමට එය සත්‍ය වශයෙන් ම අවශ්‍ය බවටත්, එම තත්ත්වයෙන් පසු ව තව දුරටත් ජීවත් වන්නේ ද නැද්ද යන්න නොවැදගත් බවත් පෙන්වා දෙන ආකාරය අපූරුය. අප ට මේ පොත රෙකමදාරු කල අප මිතුරා කීවේ මේ පොත තමන් කිය වූ වඩාත් සාංදෘෂ්ඨිකවාදී පොත බවයි. අප ඔහු කියනා තරම් ම උස් තලයක මේ පොත තැබීමට මැලි වුවද, එහි සාංදෘෂ්ඨිකවාදී පදනමක් නිරායාසයෙන් ගැබ් ව ඇති බවට පිළිගත හැක.
"කලක් තම අණසක පැතිරුණු වහළය යටම ඒ අනෙකා සිය බල පරාක්‍රමය විහිදුවමින් නවමු සම්පත් හිමියා බවට පත්ව සිටින්නේය. ඒ සම්පත් හිමියාගේ ජීවිතය වෙනුවෙන් නැගෙන කන්නලවු සතර අතින් පොඩිගුරුට ඇසෙන්නට වන්නේය. තම එදිරිවාදියා වෙනුවෙන් ඉතිරිව ඇති හෝරා කිහිපයක ජීවිතය, කල්ප ගණනක සාරවත් අනාගතයක් ලෙසද තමා වෙනුවෙන් ඉතිරිව ඇති දශක ගණනක ජීවිතය, එකම නිස්සාර හෝරාවක් ලෙසද පොඩිගුරුට දැනෙන්නට පටන් ගත්තේය." ( 208 පිටුව)
කියවිය යුතුම සිංහල නවකතාවක් ලෙසත්, මෙය ප්‍රකාශ වූ 2020 වසරේ කිසිවෙකුගේ ඇස නොගැටී සියළු සම්මාන නිර්දේශ වලින් ගිලිහීම, ඒ සම්මාන කෙරෙහි ඇති විශ්වාසය දෙස ප්‍රශ්ණකාරී ලෙස බැලීමට හේතුවක් ම බව ද කියමින්, මේ සටහන අවසන් කරමි.
ශ්‍රේණිය: ****
ප්‍රකාශනය: සරසවි (2020)
No comments:
Post a Comment