Flesh - David Szalay

 Read the 2025 Booker short listed novel, 'Flesh' by David Szalay.

 It was... okay.    

    
 Well, it was much more than okay. You'll get the joke on 'okay' when you read the book.

The main character in 'Flesh' is, István, a taciturn youth whom we first meet at the age of fifteen. Initially he finds that he's unable to attract the opposite sex due to his taciturn nature. But  we the readers soon find out that a sort of "primitive form of masculinity" that he has, attracts women, especially experienced ones, several of whom he has intimate relations with for the rest of his life. Upon completion of the book, I skimmed through several reviews and The Guardian's review says that István is a "Camus’ Meursault meets Forrest Gump" kind of character with an existential wayfarer about him.

The novel, by nature is sketchy with fewer dialogues where the  parties explain their emotions in details. A fine portrayal of this is when István  cannot help himself from crying upon seeing Labrador pups ( he intended to buy one for his son, Jacob, at one point) , and we the readers are left to figure it our selves, through the action of the crowds all looking at him. István  himself doesn't realise that he's crying till sometime. The mere fact of crowds looking at him suggest that István just didn't have a few tears falling from his eyes, but rather, outright loud crying or howling which makes people turn around to look. István is however never cruel. He is given a chance to salvage himself from a precarious situation in life, but he opts to save someone at subsequent high personal damage to him. This, even after his mother suggests that the death of the person whom he saves, is the one fact that can give him a chance in life.

The skill of the author, is maintaining the minimalist narration, which synchronizes perfectly with the lead character István's journey in life. His travails, his successes, and then his subsequent losses are accepted with a placidity which the modern world finds difficult to align to a man of sensitivity. True, there are  certain personal losses he cannot come to terms with - but then those are of the most painful type, and is certain to make an impact unless one has an issue with his or her mental faculties.

It is the subsequent mulling over of the nature of the novel, and the skills that the author has put to good use,  upon its completion (in contrast to midway of reading, comparatively), which makes one realise that the books has ingredients of a subtle masterpiece as the novel ages.

Rating: ****

Reading of Booker 2025 Short-listed novels - 2

The Rest of Our Lives - Ben Markovits

 

Read, 2025 Booker short listed novel, 'The Rest of Our Lives' by Ben Markovits. It was a thought provoking read as a fifty five year old man battles internally on the questions related to his life, at that juncture - whether he should save  his marriage, his new redundancy as a professional in a fast changing world - where, leave alone his views, even the mere association with parties with now unpopular, or even unacceptable views, is sufficient to make him so, and the "engine alert" on his health he ignores - until he cannot any more. In summary a series of simultaneous worries, that nags at his heart, while he remains undecided. As the narration happens in the first person, we realise that our narrator Tom, is actually only guilty of one case of inaction - his attempt to continue in life from his youth, non-committed, and as a drifter. We find that his profession as a legal academic was not his first choice, but what he settled for. That he was lucky to land a beautiful spouse, but that too more out of chance, more than either party falling 'head over heels' in love, as could be expected of a youth. As we listen to our narrator, the reader questions, if Amy, Tom's wife too felt restless upon realising that she had settled for less than she could - whether she missed the prize catches that passed her by in life, with whom she had relationships before settling for Tom. 'Settling' is the key word here. Can settling for one thing,  at one stage in life in an attempt for temporary piece of mind, come back to haunt you as you see things in a different perspective later in life ?

    "When he broke up with Amy, it was her first experience of being dumped by a guy who realized she wasn't ambitious enough for him. Or at least, who decided she wasn't part of his ambitions. This is something she was in the process of internalizing when we started going out. Who wants to do that ? But it's also part of what attracted me to her, or made me sympathetic; at that time, I was in drop-out mode myself. First I wanted to be a professor, then I wanted to be a writer, but I ended up going to law school because ... I thought, just live a nice life, where you pay for nice things, which I wanted to do partly because of Amy. She gave me a sense for the first time of how nice a life you can buy, if you have the right tastes and know the right people.
    This is more or less the life we lived.
    At the same time, though, I wondered what she saw in me. I wasn't Jewish, I wasn't at Harvard. I was just some guy... working on a dead end PhD, who spent his long weekends making money as a check-in agent at Logan. In other words, basically adrift, at the one period of her life where she was drifting, too."

The word regret is not mentioned much in this book - only four times ( I checked -  the advantage of an electronic read as it were), and the most apt use of it, in terms of the point in discussion unfolds in the following dialogue:

"I used to tell my kids, you don't have to do anything you'll regret. most of the time you know beforehand, so you don't have to do it. So this ... just seems like an example of that."

"Okay," she said.

"It's just something I used to tell them. I have a feeling like, I want to get through unscathed. Does that make sense?"

"Get through what?"

"I don't know. The next twenty years, the next two months, whatever it is."

"That sounds like a dumb way to live," she said.

This dialogue is between Tom, and one of his early girl friends whom he visits, during his road trip, after dropping his daughter at the University - his daughter leaving,  which brings upon a stage in life where he tries to come to terms with his new life, with both his kids away from home. Maybe its what he didn't do that he regrets most, and maybe now in a stage of life where all those regrets stack up in front of him, the man finds it is beyond his immediate assessment - but maybe he doesn't have time to do so either ?

The Rest of Our Lives, doesn't necessarily mean the remaining days of Tom and Amy, in their 50s. It also means the rest of their lives, as they made a decision of a union, at a time when they were adrift, and was looking for something, and someone to settle with, maybe due to whatever disappointments, and indecision,  they found themselves to be. I found it a thought provoking, somewhat pertinent read as I too start on my middle age, with less things to look forward to, and often in a mode of critical assessment of my decisions - mostly unfairly so - but natural at this stage of life. Earlier this year, I read "Remains of the Day", and I found that as a necessary ingredient in looking at one's remaining time in this life. This book may compliment it, although the lesson to carry in mind is from Ishiguro.  In essence, the existential nature holistically of the book, the only mentioned in passing act of 'forgiving' - forgiving yourself mostly, your loved ones if necessary - that is implicit, in a book that lacks any specific plot, makes a fantastic novel. One of the best read of the year for me, clearly.

Rating: ****1/2

(photo credits: Faber Books)

කැමෙලියා - විරාජිනී තෙන්නකෝන්

 2023 වසරේ, රාජ්‍ය සාහිත්‍ය, විද්‍යෝදය, සහ ස්වර්ණ පුස්තක යන සම්මාන තුන ම ජයග්‍රහණය කරලීමට සමත් වූ, විරාජිණි තෙන්නකෝන් ගේ 'කැමෙලියා' නවකතාව කියවීමි. විරාජිනි මෑතක ම ප්‍රකාශ කල කෙටි කතා සංග්‍රහය, 'අන්ධයා සහ සුරුට්ටුව' කෙටි කතා එකතුවයි. ඇය එහි දී ඇගේ මීට පෙර සාහිත්‍ය නිර්මාණ වලට වඩා වෙනස් නිර්මාණ පසුබිමක් භාවිත කලා. හැකි තරම් කාලය-දීපය-දේශයෙන් විනිර්මුක්ත, තරමක අඳුරු, වැස්සක පෙර නිමිති රගැත් සවසක් පාඨකයාට සිහි ගන්වන පරිසරයක් එහි පසුබිම වූවා. කතුවරිය 'කැමෙලියා' හි දි, එම නිර්මාණ පසුබිම නවකතාවක ට වඩාත් සුදුසු අයුරින් සකසා ඇති සෙයකි. තව ද මෙම කෘතියට යම් අයුරක මායා යථාර්තවාදී රීතියක් පමණක් නොව, ඉසබෙල් ඉයන්ඩෙ - ගා

බ්‍රියෙල් ගාසියා මාකේස් වැනි ලේඛකයන්ගේ ඍජු ආභාෂයත්, එය ලිවිමේ ශෛලියට බල පෑ ඇති අයුරුත් පැහැදිලිය. නවකතාවේ ප්‍රධානත ම තේමාවක් වන්නේ ඉන්දීය සම්භවයක් ඇති ජනයා කම්කරුවන් වශයෙන් තේ වගාව ට තම ජීවිත වලින් ගෙවූ මිලයි. තවමත් ගෙවමින් ඉන්නා මිලයි. මේ මුඛ්‍ය කාරණාවත්, ජෙෆ්‍රි වැනි අකාරුණික වතු හිමි හාම්පුතුන් ද සිංහල සාහිත්‍ය ට එතරම් ඇස නොගැටුණු දිශානතින් ය.  

මීට අමතරව, මෙම නවකතාවේ කිහිප තැනක, නවකතාවට ඍජු සම්බන්ධයක් නැති සිද්ධීන් මගින් සමාජයේ සමහර ප්‍රවනතා සඳහන් වේ. පුංචි මම්මා ගේ එක් සැමියෙකු, අයෙකු මියගිය විට වැන්දඹුවගේ ඉල්ලීම මත කෙරුනු  රෝමාන්තික ඡායාරූප ගැනීම එවන් පරිධියේ කතවකි. 

විරාජිනී මහත් පරීශ්‍රමයක් දරා, ඓතිහාසික කාරණා, යටත් විජිත සමයේ දේශපාලනය සුදුසු මට්ටමින් ගලපා, අත්භූත කමක් ද මුසු කර සිය නිර්මාණ ජීවිතයේ මෙතෙක් බිහි කර ඇති වඩාත් අභියෝගාත්මක කලා නිර්මාණය බිහි කිරීමට උත්සාහ දරා ඇති බව පැහැදිලි අතර, ඊට හිස නම ගෞරව කරමි.   නවකතාවෙන් විරාජිනි බලාපොරොත්තු වූයේ කිනම් කාරණා මතුකරලීමට ද යන්න පැහැදිලි ය.  ඒ පිළිබඳ සිංහල පාඨකයා නොදැන නොසිටි නමුත්, සාහිත්‍ය කෘතියක් ඔස්සේ එම සංවේදී කාරණා මතුකරලීම අනාගතයේ හෝ අප රට විදේශ විනිමය ගෙන ඒමට විශේෂ දායකත්වාක් එම ජන කොටස කෙරෙහි වඩා සංවේදී වීමට හේතු වනු ඇත.  මෙම නවකතාව මා  දුටුවේ කතුවරියගේ සමාජ දේශපාලන පණිවුඩයට යාත්‍රාවක් බිහිකරනු වස් ඉදිකෙරුනු රචනාවක් බවයි. බොහෝ රචනා සියුම් ලෙස යම් සමාජ දේශපාලන කාරණාවක් මතු කරලීමට ලියූ ඒවා මුත්, නිර්මාණ සාහිත්‍යයේ සාර්ථකත්වය මනිනු හැක්කේ, එම නිර්මාණය සමෝධානයේ සාර්ථකත්වය මතය. මෙම සමෝධානය සාර්ථක කරනු වස් ය, කතුවරිය ගුප්ත සිදුවීම, කෲර සිදුවීම්, එම කම්කරු ජනතාව ට නින්ද නොයෑම, සිනා සීමේ නොදත්කම ආදිය මතු කර ඇත්තේ.   එම සියළු තැත් පාඨක අවදානයට ලක් වුව ද, අවසන් විග්‍රහයෙදී, නවකතාවක් ලෙස සමස්තය සැලකීමේදි මට නම් හැඟුණේ මෙය තරමක් ආයාසකාරී, පරීශ්‍රමයක් දරා ලියවුන්නක් ලෙසටය. නවකතාව පුරාවටම මෙය 'පිටු පෙරළවන සුළු' (page-turner) තත්වයකට පත් නොවේ. සමහර දීර්ඝ කොටස් නවකතාවට වෙසෙසින් යමක් එක්කාසු නොකරයි. පිටු 222 ක් වන් කෙටි නවකතාවක් වුව, මට මෙය කියවීමේ උනන්දුවක් අවසන තෙක්ම වගා කරහත නොහැකි විය.  අවසන සාපේක්ෂ වශයෙන් තිබුනාට යම් සතුටුදායක තැනක් එම කම්කරු ප්‍රජාව ට ලැබීමත්, ඊට ඇනීටා ගේ සම්මාදමත් නවකතාවට අවසන් පිටු කිහිපයේදී එතෙක් නොතිබූ රසවත් බවක් ගෙන ආ බවය, අපගේ හැඟිම.  මෙය බහුතර පාඨක ප්‍රජාවගේ ආස්ථානය නොවූ නිසා, එය පුද්ගලානුබද්ධ රසය පිළිබඳ ගැටළුවක් ද විය හැක. 

2023 වර්ශයේ නවකතා මෙතෙක් මා කියවා ඇත්තේ හතරක් පමණි ( තිවංක කතාව, ද්‍රෝහි, සිල්වර් ටිප්ස් අනෙක්වා ය). මේ සිව් නවකතාවන් කෙරෙහි මගේ එතරම් කැමැත්තක් නැති මුත්, සාපේක්ෂව කැමෙලියා ඉදිරියෙන් සිටී ( තව නවකතා 8ක් පමණ කියවීම ඉතිරිව ඇත).  එහෙත් මා බලාපොරොත්තු වූයේ සම්මාන තුනක් දිනූ නවකතාවක් කෙරෙහි මීට වඩා ප්‍රසාදයක් මා කෙරෙහි උපදිනු ඇති බවටය.

ශ්‍රේණිය: ***1/2